Öl gelir... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

sırrını biliyorum
kalleşi oynasam ölürümde diyorsun
ama artık susamam biliyorsun...

su...

sancağın rengine kan
eller öfkeli kendi bilgeliğine
ne sabır ilacı ne ateşli silahlar tâcı
rab rengi ışık sürgüne
elinde mum ölür diyojen
keskiler neremize...

kan...

eyvah perde düştü
verimsiz kurgu sırtına ulaşan
akıp gözlerini seyrine
dolaştıkça her yanı
alnım alnım ağlamalı
anam suskun kelepçe...

be hey...

vicdansız somun
zıkkım olup durma boğazımıza
ateşin rengiyle alırda meşaleyi
çıra düşer karşına yanarız
alışkınız vücud dilinse susuzluğa
en kana karışan
adımız iyi belle
ne düşür sofralara dilde
ne de külümüzden kuşlar yap göğe...

derd...

hep aynı adımlar
şavkı kırık taşların
aynası sızı körpe bardağın
ne öd ne gül suyu damağı
adı sadece
dar'ında saklı...

vurun...

şimdi öl gelir
sessiz koşar çığlıklar
kaç kat deri yanarda
dönüp geri bakmazlar...

ses...

dile düşmeden evvele dön
ne keski ol
ne sıvada çamur
mermerin yüzüne el
ele göz
kirpiğin adına buyur
can kafes
su nefes
haydi kanı kes...

zan yılı /