Öl(dü)(ler) Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

İnsanın konuştuğunun çoğu,düşüncesinden kesilenlerdir
Dedi biri bir zaman
Saydım
Sıfır büyüktür birden
Sıfır olabilmek için geçmiştir birinden
Birden
Kendinden
-Tanrı kadar yalnız ve köksüz bu çağın insanları-
Dikenli elbise giyerim
Her nefes can yangını getirsin diye
Ezberimde hiçlik metni gözlerine bakarım insanların
İnsanlar
Yığın(lar)
Yüz bin asır öncesinden açlıkla;
Dinamikleri sevginin
Elimi uzatsam dağılacak
Ellerim başımın üstünde zamanı sayıyorum
Yaşamda ölümü dilemek ne denli kolay

/Varoluşun güz mevsimindeyiz bayım,dökülen gazeller genç bedenlerdir./

Hezarfen'in kesilmiş kanatları
Galata mezarlığında.
Gazete haberinde rayların kızıllığı konu

-Kan nedir?
-Beyaz önlükte modern desen
Mavi üniformada madalya
...
Kan, bizim coğrafyada feryattır bayım

/Bir sofra kurulur
Baş köşe kavgası tutuşur
Kadın ve çocuk,genç,yaşlı ve hayvan bu kavgada aç kalır/

Yarın dünden daha karanlık
Güneş hangi cenazeye doğacak?