Notre Dame Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Ey ayrılığı andıran yakınlık
Ey susuş...
Şeb-i hicran sanırsın adımlasam şehri
Çeksin beni zincire,vursun başımı
Âşık olduğum halkın kavgasıdır bu

Toplasın ne varsa gelsin üstüne
Dönersen namertsin davan yolundan
Yağlı kurşun edası bir mısra İttihat'tan kalma;
Kaldır başını bak, ay harap ediyor geceyi

Gramofon'da ince saz Rumeli'den musiki
Gam keder pür cefa
Şanındandır vuruşmanın yalnızlık
Kim ne anlasın;bir çocuk gülümsemesine kurşun ağrısını

Bak sesleniyor sana ufuktan Sinân
Çeşmelerden Bâki
Her kahve bardağın Nâbi'den hatıra
Bak dinle adım sesi bu;
Gökten yıldız gibi inen çocukların ayakları
Bir büyük çağ yangını inançtan doğan
İlk artçı depremde şarap testisi nesi?

Ey isyanlarımdan sonra sığındığım şevkat anası
Ey konuştuğum her cümlede düşünce arası
Benimle taşıyan olur mu inancımı?
Sırtımda taşıyamazken paspal bir gömleği
Sırtlayabilir miyim onlarca hayali
Yanarken Notre Dame edasıyla sinem
Bir mısra şiir ile serinleten olur mu?