Ol(a) madı.. Şiiri - Feyza Muhurlu

Kendime her döndüğümde soruyorum;
üzüldün ağladın olmadı
sevindin,bazen de güldün
en başa döndün,olmadı yine..

Hayat sorgusunda yoruldun işte
olmadı,acıyı tattın
biriktirdin dağ gibi
yüzleştin birde,tanıyamadan
hep borçlu kaldın kendine..

Savunmasızca yürüdün aldırmadan
ayakların hep bir adım geride kalarak..
Tutulan yürekti,tutkun olduğun gökyüzü
ulaşılması güçtü,olmadı yine..

Ellerin açık kaldı yine
Uslanmaz,izleri tanınmazdı sevdanın
hep yar'ımlaşmaya hazır,mahkumdun
izinsiz bir gösteriydin,sonu hep zindanda biten..

Sonsuzluğa açılan kapı orada başlıyordu işte
ve artık geçti,geçmişti zaman geri dönmeye
teslim olmak zorunluydu..

Unut,dedim unut
hiçe sayarak herşeyi
hayatı,kaderden sayılmayanı
bir mendil salla artık bahar'a..!

Ol(a) madı işte
sonunda
bitiren zamandı
biten sen..

Sebepsiz bir aşk'tı bu
bütün sebepleri içinde barındıran
hemde yok'eden...

Bir eflatun..
20 06 2011 İstanbul