Ol Şiiri - Dilaver Zülfikar Demir

Mahkeme koridorları sıratın dibi
Beşer, can derdinde; boynunda ipi
Herkes susamış, burası kerbela yeri
Savcının merhameti, İbrahim’in ateşi gibi

Ne bir melek ne bir vahiy yok orada
Yalın ayak dolanılır mekandan mekana
Uğursuz bir ses, isimler yankılanır duvarda
Yusuf kuyusunda, gözyaşları hakimin huzurunda

Divan kurulmuş, herkes suspus çağırır Allah’ı
Boğazlar düğümlenmiş, herkes bekler kıyamını
Yol bu hakkın rahmetinden kesilmez umutları
Son bir söz son bir kelam özgürlük haykırışları

Bir ara duruldu herşey, hakim son sözümü sordu
İğdam sephasında, melekler sıraya durdu
Bu delinin canı “peygamber dizinde” buyruldu
Olmaz denen, “Ol” emriyle olduruldu