Okyanus Yürekliler Şiiri - Salih Özdemir

Tüm annelere (Şu koca uzay boşluğunda damla kadar dünyada nokta kadar insan olmak ama okyanus kadar yürek taşımak…….acılar, ızdıraplar, zorluklar, kavgalar, açlıklar, savaşlar, itilmeler, kakılmalar, hastalıklar hele şu sancılar….
Ne büyük şey insan olmak
Hele anne olmak; kaç insan doğum sancısını bilir? Kaç insan tüm ızdıraplara rağmen, en zor anında dahi, gecelerini – gündüzlerini bölerde bebesi uğruna, onun bir tek iniltisine, canını dişine takarda of bile demez…
Ne yücedir anne olmak)

Anneler …
öpülesi eller…
tapılası gönüller
okyanus yürekliler…
can fedalar…
gül yüzlüler…
çilekeşler…

Nasıl ödenir bir tek anınızın hakkı? ....
Teknede hamuruna,
Tarlada çamuruna kurban olduklarım

Küçücük ellerde bin bir maharetler
Minnacık bedende okyanus yürekler

Anneler: çileli melekler…
Anneler: bükülmez bilekler….
Anneler: hep ak dilekler….
Anneler: hep dua dadır eller….
Anneler ki hep böyle çekecekler…

Kolay mı okyanus yürekli olmak…
Kolay mı ızdıraplar da mutluluk bulmak

Onlar ki; tohumu döl eyleyen…
Toprağı bel eyleyen ….
Onlar ki; dikeni gül eyleyen…
“acıyı bal” eyleyen….
Onlar ki; ekini buğday eyleyen….
Hamuru nan eyleyen…
Onlar ki; insanı var eyleyen…

Onlar ki; kotarıp getirenler….
Pişirip yetirenler…
Onlar ki; vurduğu yerde gül bitirenler…
Onlar ki; merhamet abideleri….
Onlar ki; rahimdirler…

Ekini devşirenler…
Ekenler biçenler…
Silip süpürenler …
Pisimizi temizleyenler…
Yırtığımızı dikenler…
Acılara gülüp geçenler…
Gözyaşımızı silenler…
Bizi terbiye edenler…
Bizi bizden iyi bilenler…
Bizi bizden çok sevenler...
Ekmeğimiz aşımız onlar….
Kimi yerde anamız …
kimi yerde bacımız onlar…
kimi yerde can yoldaşımız,
her zaman şansımız onlar…
Hasta iken umudumuz…
Kabuslu geceler aydınlığımız,
Fırtınalı geceler limanımız onlar…

Onlar ki; eli öpülesiceler…..
Elinize diken değmesin…
size hiç zeval gelmesin…
kimse sizi üzmesin…
İki cihanın azizleri….
melekler kollasın sizleri…
.
Ellerinden….ellerinden… öperim anne…