Kimim ben …..
Çok sordum bu soruyu ….
ömrümü yedi benim aklımı yedi…
Ne bir bilene rastladım,
ne kendim bildim kendimi…
her kime sorduysam, her biri bir şey dedi..
eşime sordum: “kaderimsin”..
sokaklar: “derbederim”..
babam “evlat kederimsin” dedi
Dostuma sordum: “sırdaşımsın”..
Oğluma sordum:” Candaşımsın”.
Arkadaşım: “yoldaşımsın” dedi…
bir geçene sordum: “şaşırmışsın” dedi.
Ev sahibime; “kiracı”…
Sakalımı görenlere göre; “hacı”…
Saklımı bilenler: “çok yalancısın” dedi…
Kimine göre; “baş tacı”…
kimine göre: “duacı”…
anam da: “yüreğimde sancısın” dedi…
kimine göre: “bu alemden gelip geçen bir kervancı”..
kimi geldi, “sen hancısın” …
kimi de: “ne acısın” dedi
Alim e sordum: “ne cahilsin” dedi….
cahile sordum: “bilicisin” dedi….
Doktora sordum: “gidicisin” dedi…
Sevdiğim bana: “cananım” …
Her gördüğüm: “a canım”…
Yalakalar: “sultanım”…
İmansızlar: “imanım” dedi..
Çarşı Pazar karıştı…
hepsi birbiriyle yarıştı….
kimi:”ben tanıyorum bu o adam” dedi...
kimi, elimdekini alıp yedi…
her biri bir sual dedi…
gene de kimse bilmedi..
Elim boş, yüzüm kara …
döndüm durdum divana …
”ya rab, bir adama bunca sıfat? çok değilmi kuluna? ”….
arkadan bir ses geldi,(hoca imiş meğer)
“necaset herif ne işin var burada”…
kaptı sopayı “alsana …alsana” dedi..
Kaldık mı ortada gene …
oradan da bir cevap gelmedi…
diyenler bilmedi…bilenler demedi
sarık cüppe takındım …
sağa sola bakındım…
buldum bir hoca efendi..
silkindim..
kendime geldim en edepli tavrımı takındım….
”hocam kurbanın olam sen bilirsin..de hele ben neyim..ben kimim”…
”evlaaat ben biliriiim amma sırrı ilahidir diyemem” dedi….
Gene ben böyle biçare…
yüreğim pare pare …bir veliye düştü yolum …
sordum durdum kendime sandım ki ben bir kulum…
dedim ki
“eyy nebiler varisi…kimsesizler kimsesi..
çok yoruldum çıkmaz oldu fakirin sesi…
sen halimi bilirsin elbet, hem sualimi..
hoşça bir nazar kıldı birde güzel tebessüm…
“evlat olmaz isen bir veliye bende …
sualine arama cevap ne çevrende ne de ilimde fende…
öğrenmek isterisen hakikati…
aç kulaklarını ver dikkati…
sen sadık dost olagör hak bildirir hakikati”….
o anda attı şafak…
be “utanmaz” dedim kendime, “gitte aynaya bir bak”…
“her yerde o”… “ondan gayrı ne var alem de?
o dur birtek mutlak! ”…
”sen sana ne varlık verirsin? ”…
”varlığın esrarı sensin! ……”
(20 01 2007)
Salih ÖzdemirKayıt Tarihi : 4.4.2007 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğrusu ben de çıkaramadım kimliği; bir mistik mi desem, aydın bir bilge mi desem falcı gibi...
Belki en yanlışı doktor söylemiş, doğruyu ise muğlak bir tanımla imam (molla) demiş olabilir.
Ama bence doğru yanıt; sıradan bir insandır. Ben ce siz buna inanın; sadece benim gibi birisiniz, sadece bir insan... 'Yaşamak' adlı şiirinizdeki gibi...
sen kendini kime sorarsın aynaya bak yeterli;
baştan sona rabbimin varlığının bir delili değilmidir insan.Saygılarımla.
kendini kendinde bulan üstadıma selam ve saygılar.
“her yerde o”… “ondan gayrı ne var alem de?
o dur birtek mutlak! ”…
”sen sana ne varlık verirsin? ”…
”varlığın esrarı sensin! ……”
Kendini bulan dosta, ağabeyime; selamlar, sevgiler, saygılar sunarım
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
TÜM YORUMLAR (6)