Okyanus Kadar Aş(k) Kendin/i/e

Kaptan gene aynı pirinç
Kurutulmuş balık
Bıktık artık;
Bize vadettiğin
Zengin ülkenin kıyıları,
Söyle nerde.

Dinleyin hey kısa zevklerin prensleri
Bu hırçın dalga daha yeni
Üç gün bile olmadı çıkalı
Deniz hemen vermez, her istediğini
Sabırla beklemeli

Suratlarda haşin, sert bir rüzgar
Umut yüreklerde erimekte
Yorulan yürek,
Bunca derde bulanmış;
Vurdukça geçen zaman
Ta içlerini titretmekte.

Kaptan:
Kendi ile bir barışta değil,
Müthiş bir savaş sürmede.
İçin için kendini yakmakta bu ateş.
Bunu bilse şüphe ve korku tayfası,
Yakacak tüm gemiyi,
Bir saniye bile düşünmeden;
Koskoca su bile söndüremeyecek.

Kaç zaman geçti fırtınalarda,
Ne kaptan vazgeçti direnmekten,
Ne tayfalar diş bilemekten.
Ama zafer inananlar içindi.
Lider olmak tüm cesareti bir yürekte toplamak,
Herkesten çok korkarken,
Şüphe etmeden;
İleri diyebilmekti.

Karanlık fırtınalı geceler
Tatlı suyun, tuzlu suyula karıştığı
Gözlerde umudun bittiği anda,
Karanlığın en son noktasında
Kara göründü,
Sabrı kadar büyüdü kaptan,
Haklıydı.

Büyük kaptanlar gibidir,
Mutluluk yolunun yolcusu.
Engeller, zorluklarla eştir
Gelecek mutluluk.
Bir zaman içinde piştikçe sevgin,
Bilirsin sevginde büyür
Aşk kaptan olmaktır okyanusta ve büyümek onunla

Melik Haker (Kasım 2009