Gülün Ölümü Şiiri - Melik Haker

Bembeyaz yer,
Gök üstümde maviden bir yorgan
Her adım yere atılan bir imza,
Gelmesi beklenilen sevgiliye atılan her adım.
An be an yaklaşmakta geçmişim geleceğe
Yaşam ve ölüm anladım tek bu an.

Gözlerim beyaza doymuş,
Kar her yere gelinlikler koymuş.
Yürüdükçe soğuk olan bu beyaz pamuk,
Tüm hayalimde beni ısıtan en büyük mutluluk.

Kırmızı bir gül sakladım
Tüm gece koynumda uyudu,
Sabahı öyle bir karşıladık ki gülüm
Ben güldüm, gül güldü.

Her şey temiz ve saf
Daha onlarca dakika var
Fakat duramadım yar.
Gelmişti çoktan yüreğim
Bende bekletmedim onu
Üşümesin yalnız
Hemen geldim bak, tüm yüreğimle buradayız.

Saat demir atmış yalnızlığa,
Kaplumbağa hızında ilerlemede.
Düşen her saniye bir devir sanki bende
Durma zaman yürü, ne olur bekleme hüzünde.

İki saat geçmiş
Daha gelmemişsin.
Artık ümidin erimekte her saniye,
Gülüm elimde soldu, sen gelmezden.
Hayır hayır yüreğim,
Bak kaç zaman oldu gelmedi,
Artık üşüyor ellerim,
Gidelim.
Gülüm sen kal burada
Tüm etraf şahid olsun da
Solarken sen soğuk karlar üstünde
İçimdeki sevgi, senle birlikte
Sönmekte.
Beyaz bir kefen olsun kar
Örtsün yapraklarını
Kurumadan, donsun zaman gülüm
Ben aşkımın cesedini bıraktım sende.

(Aralık 2009)