Okyanus Şiiri - İsmail Şen

-Aşk, ektiğini biçemeyen bir çiftçidir.-

Fotoğraflara şiirden elbiseler diken
Bir terzi çırağıyım ben…
Bir kumaştır şair hayattan,
Nefesimle dikiyorum onu;
Bir iğnedir şiir
Boğazımı acıtan…

Şair martıysa
Ucundan koparılmış
Bir parça ekmektir şiir.
Şair denizse
Toprağa da sarılmış
Kucak dolusu gökyüzüdür şiir.

Şair mecnunca esen
“Dalgın bir rüzgâr”dır;
Şiir, bestelediği gökyüzünün
Yağmurlu bir şarkıdır.

Koyu yeşil bir tarladır deniz,
Martılara balık eken
Anadolu çiftçisidir şair.
Aç kalmasın diye martılar,
Bir uçtan bir uca gider
Biçerdöver gibi gemiler…

Şair futbolcuysa
Peşinden aşkla koşulan
Bir meşin toptur şiir.
Sevgili, hakem sensin;
Göğsünde biten
Kırmızı bir gül göster bana;
Razıyım oyundan atılmaya.

Şair kapıysa
Onu öperken ısıran
Keskin dişli bir anahtardır şiir.
Öptükçe kapının kilitli dudağını anahtar,
Çırılçıplak soyunur helaline kapılar…

Şiir, gelmesi umutla beklenen tirendir.
Çantasında bir hayat, koskocaman;
Şair, tireni denizde yürüten
Usta bir makinisttir.

Şair öğretmense
Kardeş iki öğrencidir elleri.
Teneffüste çay içer sağ eli,
Şiirden çiçekler diken
Bahçıvandır sol eli.

Şair öğrenciyse
Umutla ütülenmiş mavi önlüğünün
Bembeyaz yakasında
Solmayan bir güldür şiir.

Şair bir kova denizse
Bir ufuktur şiir, hiç bitmeyen…
Kurumuş iki kuyudur gözlerim;
Sığdır gözlerime sığdırabilirsen
Bu şiirden okyanusu ey şair! ..

(Sincan İstasyonu Dergisi, Sayı 21, Mayıs-2009.)