Okyanus Şiiri - Kaan Kılıç

Giderken okyanusları toplayıp götüren kadın
Çığ düşüren anıların altında harabedir
Sesinin eğimine takılmış dudaklarım
Giderken ayagımdan okyanus çeken kadın
unutulmuş her adam mezbeledir anladım

Derin bir dehliz çıkar sığlığıma dokunsan
Karanlıgıma dokunursan açılır kanatlarım
Aynadaki aksini toplayıp götüren kadın
Aksin ki suretime kamçıydı unutmadım

soluguna sokulunca alev alır sessizliğim
bir kadının uzaklığıyla tutuşunca yakınlık
sarışın bir yangını dumanında saklarım
giderken külümden yangın kaçıran kadın
sarışın bir hüzne bırak sevinci sığdırayım

dilsiz dokunuşlar sakla sen uzaklıgında
lal edilmiş meczubunun kördüğüm dilsizliği
çözülmez bir deprem gibi yankılansın ardında
giderken kıtaları aklımdan çeken kadın
kayıp bir kıta kadar okyanusa saklandın

ve artık Mezbeledir ardında dudaklarım
Yüzerken derisini okyanusun teninden
Tüm dillerde denizin cesedi kaldı adım
Giderken ayagımdan okyanus çeken kadın
Kabre dönen kalbimin fırtına kıyısında
Bir okyanus cesedi kadar bile kalmadın…