Öküzler Zamanı.. Şiiri - Hüseyin Atıcı

Öküzler zamanı.

Gece bir kabus gibi
alaca karanlığa evriliyor,
bildik bir sokağın girerken
burnumu berbat bir koku kesiyor.

Etrafıma bakınıyorum
yalnızlığımdan kurtulmak için,
tanıdık o sokağın içine girdikce
burnumu kesen o koku
dayanılmaz bir hal alıyor.

Sesleniyorum yalnızlığıma;
'leş kokuyor,burada leş kokuyor'
karanlığın alacasında kayboluyor
bu seslenişim.

Artık midem bulanıyor,kusmak istiyorum
ve yeniden sesleniyorum
'burada birşey ölmüş,leş kokuyor'
Sesim var sedası yok...

Toprak eşeliyor
büyük ustalıkla babam,
o tanıdık sokağın ortasında.
Kalkıp eve gitmesini söylüyorum,
gidecek ama öküzler zamanını bekliyor
gitmek için babam.

Neydi bu öküzler zamanı,
hangi zamanı anlatıyordu?
Hangi andı ve o an ne olacaktı?

Sonra anladım uyandıktan sonra,
öküzler zamanı ölüm zamanıymış!
Ve şimdi bekliyorum
öküzler zamanı mı,o anı mı....