Ahmet diye biri yaşardı köyün birinde
Bir öküzü vardı Ahmet'in
Çalışırdı saban önünde
Par par parlardı iki gözü
Bakana parmak ısırtırdı
Ahmet'in öküzü
Tarlaları o sürerdi
Zahireyi değirmene götürürdü
Dinç, iri bir öküzdü
Gün geldi ayakta uyur oldu
Bir öğle karanlığında
Uzun uzun esnedi durdu
Acaba dedi Ahmet
/Fukara çok mu yoruldu? /
Yemeden, içmeden kesildi hayvan
Bakar oldu yemlere, yavan yavan
Komşular
/Nazar deymiş,/ dediler
Zavallıyı düşünceli ettiler
Sordu akıllı bildiğine
Çaresi nedir diye
Dediler
/Kurşun döktür
Okut nefesli birine./
Kalktı sabah ezanında
Üç hocaya okuttu
Aradan üç gün geçti
Öküzü ölü buldu
Ağladı saatlerce Yaradan can versin diye
Öküz başını kaldırıp
Bakmadı bile
Kış geldi Ahmet öküzsüz
Yaz çıktı öküzsüz
Ekmek için tarlaları
Geçti saban önüne
Koca gün saban çekti
Döndü tarlanın içinde
Görenlerin kimi güldü, kimi yandı
O günden
Bu güne
Ahmet'in adı
Öküz Ahmet kaldı
Çetin Özdemir 23.08.1973 Cağaloğlu-İstanbul
Çetin Özdemir 2Kayıt Tarihi : 3.9.2008 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sürekli özelleştirme ve durmadan artan dış borçlar. O günlere mi dönüyoruz şüphesi.
Şiirinizi okurken ülkemi düşündüm ve bu günkü durumun yosa öküz Ahmetler yüzündenmi meydana geldiğini düşündüm..Bence şiiriniz sayfalarca şeyler anlatacak kadar güzel ve düşündürücü..Emeği kutluyorum..
TÜM YORUMLAR (13)