Görenler beni öküze benzetiyorlar.
Bilmiyorlar ki
Önümden geçen her bir vagonda
Ben seni arıyorum,
Sen yoksun.
Senin yanındayken
Benim nefesim kesilir,
Nutkum tutulur,
Çayım soğur.
Sen yoksun.
Elin elimde sokakta yürürken
Belediye çukuruna düşerim,
Tabela direğine çarparım,
Üstüne çıktığım insanlardan dayak yerim,
Sen yoksun.
Sen yoksun diye
Benim hayallerim yıkılır,
Umutlarım söner,
Kalbim üşür.
Sensizliğe razı olurum.
Seni kalbime yok yazarım.
Gelip gelmemen konusu sana kalır.
Bu öküz,
Bir daha tirene bakmaz.
Kayıt Tarihi : 4.12.2022 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!