Okunmasın Usta Şiiri - Huban Asena Özkan

Herkese bir hisse düşerken sevgiden
İnsan hislerinin içinde nasıl ölür usta
Çözüp düğümlerini yalnızlığın
Her mısrasında sevgiye döküp aşkı
Yazan kalemi kırıp, yazılan kâğıdı yırtıp
At bu şiiri çöpe; okunmasın usta

Bir cümle arasında unutulmuş gülüşleri
Kaldır sayfalardan
Kıştan, bahardan, yazdan
İki yüzlü dizelere sinmeden sil gitsin usta
Aşkın en ince ayrıntısına kadar yazıldığı
Sonbahar yağmurlarında ıslandığı
Ve sonrasında ayrılıkların en mükemmelinin yazıldığı şiirleri
Yırt gitsin; okunmasın usta

Hiç değilse bir kerecik olsun tutunmak gereken umuda
Bambaşka yerlerde yalnızlıktan acıyan cana
Alaca akşamlarının uzadığı şehre
Elveda demeden
Bir sayfada temiz, bir sayfada kirli
Göğü kucaklayıp getiren
Sigaranın ucundan düşen kül gibi
Yazılmış şiirleri yak gitsin usta

Neye yarardı kâğıt, kalem
İnsanı aldatmaktan başka
İnsan düşmüşse yalan bir aşka
Acı aydınlanırken lambanın ucunda
İki ayrı gemide kalan ruhlara
Bir arada yürümeyi beceremediğimiz yol boyunca
Kendinden taşınmış vicdanlara
Adanmış şiirleri
Sök sayfalardan; görülmesin usta

İçinde ufak bir duygu taşımayan üzgülere
Kahroluşlara aldırış etmeyen
Bütünüyle mutluluğa değinmeyen
Kördüğümleri İskender'in kılıcı olmadan çözemeyen
Acılara alıştığımız günleri dizelere dökemeyen şiirleri
At çöpe okunmasın usta.

Huban Asena Özkan