Okunmasın ki dokunmasın

Tükenmez kalemlerle, durmadan yazıyoruz.
Dil adlı çakı ile, sırları kazıyoruz.
Zamanın aynasında, görüp çıplak gerçeği.
Kendimize değil de, aynaya kızıyoruz…

“Az” yeterli gelmiyor, “en”lerde geziyoruz.
Yükseğe çıkmak için, “ast”ları eziyoruz.
Beş duyumuz dururken, sapasağlam ayakta.
Altıncı hissimizle, “doğruyu” seziyoruz…

Çağdaş yaşam adına, övgüler düzüyoruz.
“Açık süt “kullanmayız, hazırı süzüyoruz.
Mahalle bakkalına, yıllar oldu küseli.
Sahiller dar geliyor, açıkta yüzüyoruz…

Hayatın renklerini, palete diziyoruz.
Tuvale sürrealist, bir resim çiziyoruz.
Geçmiş geçmişte kaldı, tabuları yıktık biz.
Akılları zapteden, düğümü çözüyoruz…

Sizin olsun örf –adet, biz zaten beziyoruz.
Batıdan esen yelle, savrulup tozuyoruz.
Sakın siz söylemeyin, zaten farkındayız biz.
Çağdaşlaşma uğruna, kafayı bozuyoruz….