Okumaya kalkışmıyorum Şiiri - Zeynep Beşen

içime baktığım da
öfke yoktu
kin yoktu
haset yada husumet yoktu
içime baktım
acıma yoktu
merhamet yoktu
teselli yada yalan da yoktu
içime baktım
rüzgarına ayarlı özlem yoktu
gününe göre sevgi hiç yoktu
içime baktım
göre bildiğim ilk şey
sen yoktun
sen vardın
sonra nedenlerin vardı
nedensizliklerin yoktu
bu suskunluk soğuktu
sevmek harflerin yan yana dizilişiyle oluşmuyordu.
yazıldığı gibi de okunmuyordu
körde değilim artık
ve kabul etmeyi bilmeye bilirim
bir sana bakıyorum
iki sana bakıyorum
üç sana bakıyorum
hiç kere bana bakıyorum
kabul etmek ne demek iyi okuyorum.
kabul etmek ne dir bir kedine sor diyemiyorum
ne Leyla ne mecnun
yanlış okuma bizi
biz yaşanmış şeyler değiliz diyecek kadar yeniyiz
bunun farkına gel olur mu.
gelecek geçmişe benzemesin diye var
çokta çırpınma bu konuda
ben geçmişe benzemeye özenmiyorum.
o (cc) zaten aynı şeyi isteseydi zamanı yaratmazdı.
dünya dönmez olduğu yerde sayardı.
affet bu konuda kendimi kandırma lüksü gösteremiyorum.
tüm gerçekliği kendime damardan veriyorum.
sevmekten korkamıyorum.
acımı inandığım şeylerin yanında
ancak hissetmektir bana.
adımlarımı geri atmak keşkelere meydan vermektir.
ki yaşadığıma değmelisin anla.
en fazlası da yok bu işin
bir kere öleceğim
bir kere dirileceğim
sana gel demiyorum
nasıl git demediysem.
kabul etmek nedir anla diyorum.
sevdaya ölçü vurulmaz bil istiyorum.
biz her an eski şeyler değiliz
daha kurulmamış harflerin birleşmemiş haliyiz.
gizde kalanı kimse okuyamaz
okumaya kalkışmıyorum
ey gönlümün azizi
öldükten sonra ellerime bakmak istemiyorum
şunu unutma biz cennetten ne kovulduk
ne de sürüldük
biz oradan bir birimizi bulmak için yollandık
sevdanın da tahammülü ölene kadardır bil istiyorum.