Bizi, sen ve ben olarak bilirler,
Birbirinden hiç ayrılmazlar,
Ve her zaman yan yana sanarlardı,
Şu kaçıp gitmeden önceki zamanlarda.
Oysa biz iki farklı bedende birdik,
Yan yana kelimesi ayrı yazılıyor diye,
Herkese inat sımsıkı olduk.
Sonradan bize biz dediler,
Kalplerimiz temiz, düşüncelerimiz birdi,
Lakin ayrıldığımızı sanma,
Hala bize biz diyorlar,
Sanki hiç gitmemiş gibi yanımdan.
Arada aklım başımdan gidiyor,
Kantinden, iki gevrek ve
İki çay istediğim de oluyor bazen
Hala yanımdaymışsın gibi.
Merdivenin başında şiirlerini açıp,
Zamansız bir yolculuğa çıkıyorum,
Kendime geldiğimde sigaram bitmiş,
Çayım soğumuş oluyor.
Soğuttular bizi her şeyden,
Buz tuttu parmaklarımız,
Uzaklaştık adım adım insanlardan.
Biz insanlardan uzaklaştık,
İnsanlar insanlıktan..
Kayıt Tarihi : 16.3.2016 02:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Surul](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/16/okul-30.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!