Oku Allah'ın adıyla I I

Risalet

“Ey örtüsüne bürünen kalk ve korkut”
Mekke’yi okumuştu, Bizans’ı okumuştu,
Kisra’yı okumuştu,zulmü okumuştu…
Ama bitmeyen dalgalar halinde gelen bu ses neyin nesiydi.
Ey muhhammed sen yoksulun yetimin çaresizin yanındasın,
Ve hiç yalan söylemezsin diyordu Hatice.
Bu ses kardeşlerin İsa’ya Musa’ya Yusuf’a gelen sestir.
Korkma ve gerçek Rabbin sesine kulak ver.
Bu adaletin sesidir.
Bu hakkın sesidir.
Bu garib gurabanın sesidir.
Bu hakları elinden alınmış olanların sesidir.
Bu pazara çekilmiş kadınların özgürlük sesidir.
Bu ses kölelerin sesidir.
Bu ses insan olmanın sesidir.

Büyü bozuluyordu.
Ölü kent yeni bir dirilişe uyanıyordu her sabah.
Ve ışıkları yanıyordu evlerin bir bir.
Bölüşeceksiniz, paylaşacaksınız mülk allahındır.
Yuksulun yetimin fakirin hakkını gözeteceksiniz.

Bahçe sahipleri Muhammed’in Rabbi servet düşmanı diyorlardı.
İçimizden birine gelmeli değil miydi böyle bir risalet.
Bu anarşisttir, bu teröristtir. Bu bozgunculukdur.
Elimizden almaya gelmiştir iktidarimızı, mallarımızı, mülklerimizi.
Dinde bizimdir, rab de bizim, mal da bizimdir mülk de bizim…

Öldürüldüler, sürgüne gönderildiler, aç bırakıldılar.
Hicret ettiler evlerine yeniden dönmek için.
Savaştılar, barış yaptılar, yendiler, yenildiler.
Medine de evrene ilk adalet devletini verdiler.
Yol haritası muhammedin gönlüne dokunmuştu.
Yoldan sapan oldukça, yoluna koyulmuştu.
23 yıl sonunda tüm cihana duyulmuştu.