Unutulmaktan korkma sakın...
Zaman zaman kapat perdelerini,
Bak ne kadar ışık kalıyor geriye
Belki de o senindir sadece.
Kalkma bugün yatağından
Sana insanları sev dedim
Her oltaya git demedim.
Kalbini kötülere kapa dedim
Soytarılara aç demedim.
Caddeden bir adam geçiyordu hızlı hızlı
Belli ki geç kalmıştı
Hayli telaşlı...
Tam köşeyi dönecek oldu
Karşısında küçücük bir çocuk buldu
O an gelecek,
Beni terkedeceksin,
Ben ise buna kayıtsız kalacağım,
Biliyorum..
Zaman ilk anın tüm etkilerini silip yok edecek
Yitik zamanların hiç yaşanmamış yüzü gibi duruyor çocukluğum
Paslı bir aynadan bakar gibi bakıyorum buğulu çaresizliğime
İlk yürüdüğüm anı hatırlıyorum hayal meyal
Belki de koşmak isterken ilk düşüşlerimi
Benim doğduğum memlekette yalnız büyümek bir zaruretti
Acıyla ıslah et beni
Kör karanlıklar gözyaşlarımı süpürsün
Ve...
Ömrüm bir çınarın gölgesinde
Sen gidince bütün kapılar kapanıyor yüzüme
Herkes düşman görünüyor gözüme,
Soğuk bir yalnızlık kalıyor geriye senden
Sanki bütün kuşlar göç ediyor bu şehirden.
Sen gidince akşam bir başka çöküyor serime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!