Oktay İlcek Şiirleri - Şair Oktay İlcek

Ne çare beşerin umrunda olmaz
Sevgi saygı ile sorulmuşuz biz
Kendinden bihaber nasihat almaz
Cahil ü nadana yerilmişiz biz

Beşeriyet asla ibret almıyor

Ah benim divane gönlüm
Neden yüzün gülmez bir gün
Söylesem söz dinlemezsin
Ahım yerde kalmaz bir gün

Sarardı soldu bağlarım

Diyarı gurbette ben bir başıma
Yüzüm gülmez bahtım, karalandı yar
Hasret kaldım toprağıma taşıma
Hicrandayım sinem, yaralandı yar

Nazlı yarım çıkmaz bir gün aklımdan

Şu yeşil doğaya nasıl kıydınız
Söyleyin hiç vicdan, yok mudur sizde
Tabiat anayı hiçe saydınız
Nefis arzu istek, çok mudur sizde

Dünyayı kuşatmış kalbi karalar

Her göze görünen, doğrudur sanma
Gözlerde yanıltır, unutma bunu
Hele bir duymayla, aldanıp kanma
Sözlerde yanıltır, unutma bunu

Doğruyu sevenler, kolayı kapmaz

Sevdiğim inan hiç dolmuyor yerin
Kalbim başkasını, kabul etmedi
Sızlıyor yüreğim yaram çok derin
Yıllar geldi geçti, acın bitmedi

Sanma unuturum seni nazlı yar

Şu yalan dünyada kimse kalmıyor
Zamanı gelenler göçüyor gönül
Ne kadar bulsa da gözü doymuyor
Gözün doymayanlar azıyor gönül

İnsanlar bilmiyor kendi nefsini

Sevdiklerimizi üzmemek için
Bazen susuyoruz haklıda olsak
Nankörlük eylemek sevene uymaz
Fedakar olalım tek bile kalsak

Seven gönüllere dünya bir olur

Her şeyi yaradan ey yüce Allah
Zenginin gözünü doyurmaz mısın?
Bitmiyor garibin çilesi billah
Mazlumun sesini duyurmaz mısın?

Cehalet her yerde insanlık nadir

Dünya dolu yalan olmuş
İnsanlar nefret içinde
Mert olmanın adı kalmış
Her taraf namert içinde

Dünya bir hal olmuş gider