Oktay Çöteli Şiirleri - Şair Oktay Çöteli

Öyle kelam eyle ki,
Üstüne laf gelmesin.
Özünden bir laf eyle,
Herkes sukut eylesin.
Yermesin kimse seni,
Herkes kıyam eylesin.

İnsanlık bumu.
Yetim hakkı yiyenler.
Mazlumlara zulm edenler.
İnsanlığı bilmeyenler.

Birde Yunusun.

Herkes nasibini bulur dilinden
Arif olan anlar her türlü dilden
Var olup yaşamak böyle güzelken
Niçin konuşulur elin dilinden.

1989

Geçen gün.
Dostumu gördüm.
Çökmüştü.
Beli bükülmüş.
Zor yürüyordu.
Sarıldık.

Bizim eler güzel eller
sevilmezmi böyle eller
Er kişiler hoyrat söyler
Sevdalıdır bizim eller

Kaya başı bir alemdir

Ben zalimsem
Ayan olur mevlama
Merhameti yücdedir
Sorar elbet o cana
Haklı kimdir haksız kimdir
Yazılmıştır fermana

Bir çocuk gördüm
Yeni doğmuş
Bir çocuk gördüm

Kırlangıçlar Uçuşurken.
Seyre daldım iyice.
Benimde bir istegim var.
Görünenler içinde..
Güneş batmaya hazır.
Gök yüzü kızıllaştı.

Erzurumlu Emraha nazire.

Geçenlerde bir çobana rastladım
Dedim baharımdır dedi ki he he
Koyun kuzu yayılmıştı yaylaya
Dedim senin midir dedi ki he he

Rüzgarlar sert esiyor.
İnsanlar hasret çekiyor.
Göçmen kuşlar çoktan gitmiş.
Gök yüzü renk renk bulutlarla kaplı.
Beklenen oldu.
Lapa lapa kar yağmaya başladı.