şiir yazan yürekler küllendi,
neler oldu bize
hüznümüzü kaybettik,
hüzünlenmeyi unuttuk, ayıp saydık, utandık
serince içimizi ılıtan, yıkayan, gözyaşlarımızdan utanır olduk
daha bir boşaldık, ağırlığımızı kaybettik, hoşlaştık
ey benliğim en derinlerindeki zor anlaşılan anlaşılmazlar
hep vardınız ve hep olacaksınız
ve ben de hep olacağım;
dokunacağım ve anlayacağım sizleri
bir gün,
ruhumun her zerresine siner
varlığı bilmek, hissetmek, düşünmek saadeti
bu saadet ki;
turkuvaz renkli dalların baharında
rengârenk kelebek kanatları gibi özgür olmaktır
kenetlenircesine sıktığım göz kapaklarımın ardında
koskocaman bir dünya uzanır
ve bu dünyanın tam ortasında;
tüm parıltısıyla sen güzel kadınım durursun
ince ince düşlerime giriyor yüzünün en masum,
en tatlı hali
“aşk” geliyor demektir o masum halin gibi
– başım belada –
ve deliriyor düşüncelerim, kıvranıyorum
öfkem doldu yüreğime
sus geldi dudaklarıma
yıldızlı geceler,
hüzünle karışık coşkular doldurdu içime
doldum ve ağladım
anlamlı bakışlar ve gözler,
beni ben yapan düşünceler,
arkamda bıraktıklarım
ve elime aldıklarım,
hepsi zihnimin ağırlığımı oluştururlar
bu kez sensizliği ben seçtim,
onurumla kalabilmek için
git demiştin,
gel desende gelemem artık
bu kez de kendi yalnızlığımı seçtim
Aşk acı çekmekti
Artık değil
aşkı ben avuçlarıma alıyorum ve o beni yüceltecek
En yüce duygu: güzel ve acı duygu
Ama ben mutluluğu seçiyorum
gün ışığına çıkmalı
ay ışığına çıkmalı
ve olduğu gibi her şeyi bırakıp gitmeli en yükseklere
ne olup bittiğini anlamadan,
göz yaşlarına aldırmadan ve korkmadan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!