Bir şiir yazdım
Güneş oldu yüreğimde
Dağlarda battı her zaman
Sevdam gibi büyüktü içimde yeri
Çünkü o özgürlüğü taşıyordu.
Hadi sen de git bu gece
Giderken umut beklediğimiz yıldızları da götür
Götür ki ağlamasın arkandan
Götür ki bende görmeyeyim onları
Yıllar kördüğüm oldu beynimde
Hep dört duvar arasında buluşuruz
Yeri bellidir yalnızlığın
Sanki beni bekler gibi.
Geceyi,
Dört duvar arasında düşünürüm
Yaşamak İstedim
Ölümün Öteki Ucunda
Sessizce.
Görmeden Gözlerim
Umut Ve Hayal Arasındaki Farkı
Yürüdüm
Yine umutsuzluk,
Yine hüzün.
Yarına ertelenmiş tüm sevdalar.
Bekliyorsam direniyorumdur yalnızlığa
Ve parlıyorsa yıldızlar,
Gün doğacaktır elbet.
Yine umutsuzluk,
Yine hüzün.
Yarına ertelenmiş tüm sevdalar.
Bekliyorsam direniyorumdur yalnızlığa
Ve parlıyorsa yıldızlar,
Gün doğacaktır elbet.
Her şey gitti,
Bir tek mavilik kaldı yerinde...
Haykırışlarım yormaya başlamıştı beynimi.
İnandırıcı gelmiyordu
yankılarımın bana söylediği yüzlerce öğüt,
Önce ağlardı her akşamdan sonra
Sessizliğin arkasından
Korna seslerinin kesildiği
Kedi tıkırtılarının sustuğu
Rüzgarın;
Uyandırmaktan korkarcasına insanlığı
Uyu...
Bugün sende uyu,
Ertelenmiş bir gülüşün gelişine dek
Yazarım ama
Anlaşılmaz bazen kelimeler
Kaçtığımı zannederim
Sen ulaşılmaz oldukça.
Bir az daha,
Bir az daha benimsiyorum seni.
Bedenim titredikçe yanında,
Hergün; bir az daha özlüyorum seni.
Kaçırmak isterken gözlerimi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!