Okan Özkan Şiirleri - Şair Okan Özkan

Geceler bir örtü gibi sarmış bu şehri.
Kimine huzur kimine gam verir bu akşam.
Hüzün yükseliyor, üşüyorum tut elimi.
Geceyi dinle, yürüyen ıssız geceyi.

Gözlerim kapalı, ruhum seni dinliyor sanki.
Gözlerin benle değil artık, hissedemiyorum nefesini.
Yine akşam oldu, bu seferde ağlamadım tutum kendimi.
Omzunda ağlamak varken, boğazım kilitlendi.
Kokunu koklamak varken, boğazım kilitlendi.
Sarılmak varken, boğazım kilitlendi.

Bir sahil kenarındayım önümde ateşim yanıyor.
İçimi ısıtamıyorum birtürlü.
Nefesin yokki içimi ısıtıcak.
Dalgaların sesi eşlik ediyor rakı bardaklarına.
Kayıklarla başbaşayım bugün senin yokluğunu anlatıyorum.
Deniz kabarıyor ben anlatıkça.

Ben körüm, sen gecelerdeki gözyaşım.
Ben senin kalbine sağırım, sen kulağıma fısıldanan en güzel melodi.
Ben okyanusum, sen benim rengimi veren gökyüzüm.
Ben notayım, sen benim müzisyenim.
Sen benim geceleri gözlerine kadar satırlar yazdığım.
Sen benim ruhumdaki kelebekler.

Bir kadın tanıyorum.
Sanki her sigarayı yakışında geçecek gibi bir umutla yakıyor.
Sanki dumanları onu hatıralarına boğuyor.
Sigarasını söndürmeden bir şarkı daha açıyor.
Bu sefer daha dertli içiyor sigarayı.
O içtikçe farklı şeyler anlatıyor bana dumanlar.

Sesim titrer seninle birlikte söylediğim şarkılarda.
Soğuk soğuk terlerim, seni hatırladığım anılarda.
Hiç silinemeyecek gibi kazımışım seni hafızama.
Ve seni hayal ederim her gece yıldızların altında.

Ben artık ben değilim.
Gülümsemelerimi aldı hayat benden.
Tüm renklerim seninle birlikte gitti, siyaha tutsak kaldım.
Saçlarında kayboldum sanki.
Yağmurdan sonra toprak kokusundaki huzur seni hatırlatır bana.
Sarılırım kokunun sindiği yastıklara, sırılsıklam seyrederim seni yağmurların altında.

Biliyor musun sevdiğim.
Acılarımla baş başa bıraktın beni.
Derdim acılarım değil aslında.
Derdim sensizlik.
Sensizliğe üzülseydim özleyemezdim seni
Hasretin olmasa nasıl yazardım şiirlerimi.

Koskoca bir sene oldu, sensiz bir sene.
Merak etme senin gibiyim isyan etmiyorum Rabbime.
Mekanın Cennet, Ruhun Şad Olsun Koca Yürekli BABAM.

Bugün çok farklı bir gün, belki günlüğüme bile yazamayacağım kadar özel bir gün.
Yeni bir hayatın başlangıcı mıydı yoksa hayallerimi darmadağın eden bir hayat mıydı?

Sensiz ilk sonbaharım.
İçimde bir girdap var, çıkamadığım. Çıkmaya çalıştıkça içinde kaybolduğum bir girdap. Yüreğime daha fazla dokunan,dokundukça kağıda yansıyan. Yazdıkça, çaresizce kaderime ağlıyorum. Gelmeyeceğini bile bile umutsuzca, sessizce seni bekliyorum. Sanki batmış bir gemiyi, limanım’da beklemek gibi.
Fotoğraflarına dalmışım yine farkında bile olmadan. O masum bakışların, o güzel gülümsemen… Sesini çok özlüyorum. Ne çok hayalim vardı seninle yaşanacak. Hiçbirini yapmadan gidişin dokunuyor ruhuma, kalbime, bakışıma. Gökyüzü kursağımda kalan kokunu kıskanmış. Biliyorum zamanı geri alamıyorum, alamam ama yinede bekliyorum. Her şey seni hatırlatıyor, her şarkı sana yazılmış. Ne güneş doğuyor günlerime ne de gecem aydınlanıyor. Kan yaşlarını durduramıyorum içime içime akan, her gece yazdıkça yazıyor, sessizce bağırıyorum.
Ağla diyorlar, gözlerim doluyor ama ağlayamıyorum. Sesim titriyor, konuşamıyorum. İliklerime kadar üşüyorum, ısınamıyorum. Gülümseyemiyorum, dişlerimi sıkmaktan.
Soğuğu sevmezdi diyorum, yağmurda buz gibi toprağın altında.
Karanlıktan korkardı diyorum, gözlerini hiç açmıyor.