Giden hiç gelmezmiş.
Ölümün ardından doğmazmış güneş.
İçime çöken karanlıklar gitmezmiş.
Dikiş izi gibi, Zamanın izi kaldı yüreğimde.
Herkese derman olurken zaman.
Düşman oldu bana akrep ile yelkovan.
Ayrılığı sevgiden değil, ölümlerden öğrendim.
Gidip de dönemeyeceğini bilemezdim.
Bedenini mezara, ruhunu gözlerime gömdüm.
Yalnızlığı mı aynalarda değil, şiirlerimde gördüm.
Gidiyorum, demiştin gidiyorsun işte.
İçimde ki karanlık, odamın duvarlarına sinmiş.
Ellerini tutarken ellerim, İzmaritler kaldı şimdi avucumda.
Resmine döndü yüzüm, gözlerini kim aldı benden.
Biz farklı sevdik,
izin gitmesin diye, yaralarıma yara bandı sardım.
Dikiş atmayın sevdiğim kadına.
Gözlerinde kurduğum hayalleri düşünsene.
Acımı anlatmaya başlasam şimdiden bin sene.
Hayallerimizde boğulalım bu gece.
Hiç dinmeyen gözyaşlarını gönder gökyüzüne.
Söylesene hayat gerçeği saklama artık benden,
Huzur kaldı mı ağaçlarda, gökyüzüne şiirler yazdı mı denizler. Çiçekler bahara küser mi hiç, sen gelince ısınır mı yüreğim.
Gelmezsin diye endişeleniyorum, kalbini ezberlediğim kadar, ezberlediğim melek yüzünü unuturum diye korkuyorum.
Çırılçıplak kalmış bir gecenin ıssızlığında seni bekliyorum.
Merak etme üşüdüğümden değil bu sefer korkumdan titriyorum.
Küçük kalbine sığan yüreğimi, yokluğunda şu koca dünyaya sığdıramıyorum.
Güneşin doğuşuna şiirler, mektuplar yazıyorum.
Yağmurların altında ağladığımız için,
Göremiyorlar galiba gözyaşlarımızı.
Gök gürültüleri eşlik etti, isyan eden çığlıklarımıza.
Sevgimizi özetledi yağmurun ardından çıkan gökkuşağı.
Islanmış banklar anlatı bazen yalnızlığımızı,
Bazen de geceleri yanan sigaralar.
Yokluğunda zifiri karanlığım,
Şiirlerim de kaybolduğun çukurum ben.
Biraz şiirim, ciğerim de dolaşan duman,
Kanıma karışmış ismin ve alkol.
Suya karışmamış rakı kadehim de.
İsmin de yalan oldu kadehe doldun bu akşam.
Kadın aşk’ı öğretti,
Lakin aşk ikiye ayrılırdı her zaman.
Yaralarına çare olmak, ya da çaresizliğe tutunmak.
Kadın çaresizliği gösterdi ama tutunmayı unuttu.
Sevilmenin ne demek olduğunu bilmeden,
Sevmenin acısını öğretti.
KADINLAR DA KAYBEDER.
Hayalleri gibi kırık olan kadehine,
Umutsuzluk şarabını doldurur.
Gözü yollarda, yanar sigarası yüreği misali.
Bağıracak; lakin sesi bile çıkmaz yorgunluktan.
Gözlerin gözlerime yansımıyor artık
Yolunda değil hiç bir şey
Bir kurşun gibi sapladın Vedaları.
Tüm şiirlerimde mevzu sen,
Her satırım gidişini
Dökülen hatırlarım seni hatırlatıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!