Okan Kangal Şiirleri - Şair Okan Kangal

Ne sonluluğa ilk adım nokta ne de iştahla konulmuş bir virgül deilsin hayatımda. kimsin,nesin,neyin temennisisin hangi kararmış akşamın efkarısın başımda? hangi yürek yarasısın bilemedim! sicim yaşların son durağısın, ne bir hikmetin var, ne mirac burağısın. peki ama nesin sen,gün/eşi misin tarumar gündüzlerin? savaşımısın sevda dolu sözlerin? kaç boyutlu yüreğin? yani bir avuç hayalden mi ibaret gözlerin

O muhteşem gözlerin;
Boğaziçinden dolunayı öpmeye uzanan gözlerin...
Sılama vusul ateşi
Semama asrın güneşi
Yüreğim,ömrüm,servetim gözlerin...
Her şiirde satırbaşı

Metanet,ölüm kuyusunda aşk Aşk arşı başın üzere koyunca Sabır delen kokun uzanınca boylu boyunca Taş sokaklara çakılı bir nefeslik adın Birde çatlak duvarlar iniltisi, Gözyaşları bulantısında kadim feryadın Sahi gelincik nazıklıgın de mıydı kanadın Yanık tenli yaban kadın

Pusu çatmışlar, güllerimin dalına Sözlerim idam hükümlüsü Ellerim titriyor,yüreğim üşüyor Neredesin, sesin çınlıyor duvarda Hüzünler katar katar düzülmüş Viran gönül, sessizlikten süzülmüş Neredesin,neden yoksun Dökerken takvim gözünden, kan renginden bir mısra Yokluğun yokluyor ara sır Figanlar koşuşuyor peşin sıra Ve hayaline yüreklice bir adım Atarken benliğim bakmıyor ardına.

Tutsağım,varoşum,ıssızım sana yeni bir sen daha doğarken, ağırmadan tan.kelimelerim daralıyor soluk soluğa haykırıyorum seviyorumm riyakar geceler el ederken sensizliğe seni görüyorum her zerrede Eşşiz kokun sarmış,lavantalar gıybetinde seni soruyor her geçen gün, akrep,yelkovan senin sohbetinde hayal kırıklıklarım,canı boğazında dolaşan düşler sen oluveriyor toprağa düşen her damlada ve bulut bulut tepemde sen yağıyorsun usulca,hissizce kimsesizce

Gün aydın aklım ruhum huzurum.
Günaydın yokluğu kıyamet surum.
Serzenişim,derdim,devam.
Günaydın iki ucu ateşten sevdam.
Bulutların özgürlüğü,
yagmurun hüznü,

Bir ses duyuldu,yarım kalmış buzdan soğuk bir çığlık,
Yürek donduran bir uğultu,
baştan aşağı kapladı bir sızı,yangın yeri gözlerim
Susakalmış sözlerimi perdeleyen güzel
Kamp kurmuş otagında ecel
Nefesin nefesimde,büyümüş gözbebeklerim

Kağıttan külahlar,ay yüzlü tulum peynirleri.
Nerde kızılcık şerbeti,hazan kayısı pestili.
Kütür kütür su akan koyaklardan,
sarkıtan zülüflerini,kırık testili.
Huşu içinde dönen şeminde ateş.
Efkarın en koyu deminde güneş.

Ebrehe sıfatında bir kirli rüzigar,
Tel,tel dökülmekte dudaksız yağmurlar.
Sana üflediğim dualarımı,
Riyayla suçlayıp,infazsız astılar!
Çıbanlar battı,eski şarkılara.
Yürekten bir sela okundu bu akşam

Uyur yüreğimin kanatlarını soğutan öfkem, Ki sancılı bakışların yorarken hüznümü. Diz çöker asil renkli çiçekler ve sırrına gölgem Ben ateş gibi düşerken ruhuna, Sen sarmazken umruna, Kan oturur yüreğime. Topladığın çiçekler çöreklenir en kuytuma Ve bir yagmuru daha ıskalarken, ellerimiz ırak Bırak çekiştirme düşlerimi,sonsuzluğu tadalım bırak