Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

yine sıra bana geldi
konuşmam lazım
seni kelimelere bindirip resmetmem lazım
binlerce renk tonu var seninle yaşayan
senin gökyüzünde görünmen lazım

Seni dünya güzelim, alamazlar elimden
Can çıkmadan kolay mı vermek seni ellere
Derler dünya taşıyor kederimden selimden
Yıldızlar gitse n’olur, sen yoksan yad ellere

Hayal meyal sevgilim
Hayal meyal anılarda kalanlar şimdi
Seçilmiyor
Oysa unutmak ne kadar zordu yaşarken
Aşk kendinden emindi
Bir nehir gibi yatağında akarken

Perdeleri yeni almıştık
Renkleri hayalimizin pastelleriydi
Çiçekli ve deniz tonunda
Küçük pencerelere büyük umutlarla asmak için
Dudaklarına nişan almıştım öpecektim
Sahipsiz sandığım yerlerde

Aşk sandığın bir bulut
Somut bir delili var mıdır sonsuzun
Çiçeklerin ödülü baldır arıya
Hiçbir çiçek üzülmez
Arı konduğunda
Sarıya

turkuaz tökezledi ellerinde senin
yeşile çalan bir halin var
hani kocaman ormanlardan çıkıp gelenler
hani ateş yakıp dağları delenler

aşkın gözü mü kör

yok nedir bilir misin, yok yoktur aslında
var nedir bilir misin, var yoktur aslında
yaşananlar belki de varla yok arasında
hayale tutunmuş gidiyoruz aslında

Sen heyecanlar taşıyorsun, çocuk neşenle
Ben hayal kuruyorum
Söyleseydin ya, gelip kalbimin bir yerlerine oturacağını
Temizlemeye fırsatım olurdu tozunu toprağını
Geçmişin değdiği raflardaki anıların üzerine biriken
Çünkü hepsi senin yaşında ve güzeldiler

işte bir bayram
'ben kaç bayram çocuktum'
elbiselerim başucumda yattım
ayakkabılarımı boyattım

şimdi ruhumda bir çocuk

Uzun yoldan gelmişsin
Yorgun fakat anlatacak çok şeyler var gibi
Çay koydum ocağa demlenmek üzere
İçer misin
Bir duş al önce kendine gel
Tozunu al sadece, anıların suya akıp gitmesin