Oğuzkan Bölükbaşı Şiirleri - Şair Oğuzka ...

Asılı kaldım ağacında hayatın
Tutunsam sıkı sıkı kalır mıyım dallarda
Açar mıyım çiçek çiçek
Yemyeşil baharlarda

Ölüm olsa da gerçek

yalnızca dudakları terlemez insanın
o halde
bu ıslaklık niye
gözyaşı mı
ağzım mı sulandı

Aklın okyanusuna açılmayı bilmeyen anlar mı hayatın gizemini
Dalgaların altında kalmadan cüce hissetmeden kendini
Ve kutup yıldızını anlamadan yol bulmaya çalıştığında
Uzayın niye karanlık olduğunu bilmeden
Ve güneşin niye aydınlatmadığını kendi sisteminin anayollarını
O zaman

Gidince gelmeyeceğim
Gözlerinin içine baka baka
Sevdiğimi söylemeye cesaretimi kırıyorsun
Gözlerimden kelimeler akıyor
Okumuyorsun
Çocuksun

Sevgili sevgilim
Bu mektubu sana ta uzaklardan
Yani
Saçlarını okşarken yazıyorum
Çünkü sana yapışık olsam bile hasret yaşıyorum
Doymak bilmeyen bir ateş var içimde

şimdi ağlamak zamanı
çünkü bitirdik hazanı
bir bulursam bu kederi yazanı

şimdi ağlamak zamanı

Sana yanlış söylemişler
Sevmelerin sebepsiz olduğunu
Fena halde özlem kokuyor dudakların
Yüreğin fena halde sıkıştırıyor
İşte sevmelerin izleridir baktığın yerde görmediklerin

çok yaşarsan
çok acı görür üzülürsün

az yaşarsan
çok acı verir
üzersin

seni yarama bastım
derman olasın diye acıyan yerlerimin ağrısına
dost teniydi tenime değen sevgili değil
sevgili teni yakar insanı
dost teni onar
bir kelebektir aşk ömründe kısacık yaşar

bana bakma öyle sıramı savdım
aşkı şu gönlüme hep yasak saydım
sen küçüksün sevdiceğim korkma sakın
senin gibi severdim yerinde olsaydım

dudakların büzülmüş ağlıyor musun