Oğuzhan Yağız Şiirleri - Şair Oğuzhan Yağız

Annelik
Kazak örmektir çocuğuna
sırtındaki hırkayı söküp.
Yol etmektir çocuğunu kapı eşiğinden.
Kimsenin önünde eğmediği başını eğip
ayakkabılarını giydirip,

Olur da dönersen bir gün

eşikteki kadın ayakkabılarına aldanıp

evde biriyleyim sanma...

Çalışmak;
hayvan gibi
ağır
ezerken etini
içinde tek kelime isyan yok
kulaklarında yeni doğmuş çocuğunun

Ben ilk kez sevdiğimde,
bir kadını...
Yaşıtlarım elini tutup teselli etmeye çalışıyordu,
bilmem kaçıncı kere;
doğum masasında çığlıklar atan karısını...
Ben ilk kez sevdiğimde,

Ben öyle bir sen isterim

hiç bitmesin

bitecekse eğer

Sen çekip gitmeyi seviyorsun

olmadık yere

hiç sebepsiz.

Bugün tartışmamızın son sözlerinde
son nefesimi alıyorum sandım..

Son kez bakıyorum diye sana
cevaplayamadım sorunu
o kadar korkmuştum ki

Oysa
ben
hala
yağmurun tıkırtısını;
çıplak ayaklarının
ahşap zeminde çıkardığı ses sanıp

Büyükler büyük
küçükler küçük
kalmalıdır
her insan
ne kadar küçüleceğini
görebilecek kadar

Desene,
bir yaş daha uzaklaştın herşeyden,herkesten.
Beklentilerin bir önceki yaşına göre daha az şimdi,
yapabileceklerinde...
Sahip olabileceğine inandığın herşey
daha ulaşılmaz....