Bazıları hüzzam diye ağlıyor.
Yüreksiz geziyor bazılarının kahramanları da
Cemiyet sessiz,
Ağlıyor pusuda melekler.
Bazıları rüya görüyor.
Bu şehir ekmek kadar bize benziyor.
Suyunu kaybetmiş sazlık kadar kurak,
Hamurlanmış toprak gibi kesekli
Camgöbeğinden daha berrak
Rüya kadar da keskin
gözüm ağrıyor
dilimde bir derviş
sırtımda meleklerin kanatları çıkıyor
sırtım ağrıyor
canım acıyor
1.Gün
kum kapıda bir sabah
hasretin en güzel yanını suya yazan
bir buluta adımı yazdırdım
belki görürsün diye
hiç dönmeyeceğini bilerek beklemek de
Burası kaybedenlerin şehri
Her şeyini kaybedenlerin
Geleceğini geçmişine yazıp
Sonra hepsini silenlerin şehri
Hepsi kimin bilmem ama
Kalanların şehri olmadığı kesin
Kuması olan piçlerden
Olduğumu öğrendiğimde
Ne bir kumaydım
Ne de bir piçtim artık
Adımı o kavgadan sonra
Verdiler çünkü
ne zaman bir çift görsem
tek olduğum gelir aklıma
üzülürüm
hep bir teke çarpılmamın
tek olacağını bilmeseydim
Ben geldim
Sigara dumanının kasvetinde boğulan yüreğimle
Ve ben geldim
Acılarla bilediğim aşklarımla geldim
Size kirlenmiş anılar
Biraz şerhten
adı Berna
ceylandır şu dağda
adı Berna
seker ovada yaylada
adı Berna
kalbimin ortasında durunca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!