Liya ile düşün, bu herhangi bir olasılık olamaz,
İhtimalleri unut, onlar bizi aydınlıkta dahi bulamaz.
Sende bir şey var, öylesine düşünüyorum ki seni,
Anla beni, sana bittiğim an artık bizi kimse duyamaz.
Mazinin bana bir ''sen'' borcu var
Şu an durumum da sıkışık üstelik
Borcun geciktiği her gün
Tıpkı yoksulluk gibi
Sensizlik çekiyorum
Aşk, yani senden daha fazlası
Seni anlamanın, yaşamanın, sayıklamanın,
Sana tutulmanın, takılmanın da fazlası
Eğer unutulmak yok olmakla eşdeğer dersen;
Her ne söylediysen onun bir fazlası
Daha anlamsızca koşmadan yağmur altında
Sıcacık ekmeği kucaklayıp ısınmadan
Aklımı gömdüğüm toprağı,
Avuçlamadan, koklamadan
Yaşlanmışsın demeyin sakın bana
Gücenirim
Sararmış dudakların, gözlerin kararmış
Bir başkasın bu günlerde
Yapraklara bile küsmüşsün
Saçların yıpranmış, sayfalar gibi
Bir mevsim gibisin bu günlerde
Güz gibisin biraz
Hayalsiz uyandım bugün
Hayalsiz sokaklardan geçtim
Hayalsiz bir otobüse bindim
Hayalsizce savruldum caddelerde
Hayalsiz oturdum olduğu yere
Hayalim yok, yanımda da yok
Senin renginle süslensin bütün bahçeler
Senin sesinle söylensin bütün şarkılar
Eğer görmeye değecek bir manzara varsa
Tabii ki senden sonra
Senin gözlerinle bakılsın
Vanilyaların her zerresindeki efsunlu koku
Öyle uzun zaman oldu ki seni görmeyeli
Dudağındaki yarayı, ağzındaki beni unuttum
Sonra kayboldum, yaktım o küstah feneri
Karanlıklar ortasında seni buldum
Kaybettim yolumu, seni Ay'a sordum
Eğreti durmadın bende değil mi?
Anlamam lazım
Kolay kavrayamadım bizi
Bir ömür lazım
Alışamadım yanımda olmana
Bir ömür lazım
Mutlu olmaktır bu, önce heyecandan titrersin
Üzülmektir bu, fark etmeden sönüp gidersin
Gündüz kaybolmuşsa eğer gecenin içinde
Er ya da geç Güneş'i doğur çünkü karanlık sensin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!