Oğuz Yirmibeş Şiirleri - Şair Oğuz Yirmibeş

Seçtim ölmeyi,düşünmeden bir dirhem
Yaşamak mı daha genişti,yoksa ölmek mi bilmeden
Anlamadım hiçbir şey savaştığım yıllardan
Yaşamak çok uzak artık bana çünkü yola çıktım beynimden

Sebebiydi yaşamımın, bulmak ve paylaşmak sevgiyi

Issızlığının karanlığında bir sabah
çok fazla evrensel olmayan noktalardan
ve o noktaların sosyal bağlarından
ve yine o bağların oluşturduğu bir ağa
yakalanmış bir balık misali
beklerken ağı, çekmesini balıkçının

Beklediğin bir şeyi alamadığın oldu mu hiç
Yada ağalayarak beklediğin bir şeye sordun mu
Kavuştuğunda ağlamanın ne olduğunu
Birinin seni sevdiğini söylemesini bekleyebilir misin
Günlerce haftalarca hatta aylarca belki yıllarca
Bekliyebilirmisin tanımadığın birini ihanet etmeden

Ölümün sesini duyarken kulaklarımda
Yavaş yavaş inceliyordu ruhum
Ve tekrar dönüp arkama baktığımda
Sararmış yapraklar gibi savruluyordum
Ağlamak mı daha acı verici
Yoksa gülmek mi seçemiyorum

ordamısın suan
değilsin tabi
hiç orada olmadı ki ordakiler
onlara sorulduğunda
sadece sustular
duyduklarını sustular

Artık kuşlar alçak uçmuyor bana
Bazen kafam çarpıyor bulutlara
Kim demiş uzay çok uzaklarda
Ellerimle değebiliyorum yıldızlara

Değmiyor yere, toprağa ayaklarım

Sessizlik alır başını gider
ve sorar kararsızlığın illiyet bağı
en karamsar sorularını yönelterek
bozulması gereken dinginliğe.
Zamanın kayışı döndurur başlarını sabaha
gecenin köründe

Bir baharın yok oluşu değil bu kar
Mevsimler çatışmasından da öte
Yalnızlığımın başlangıcı değil elbet
Belki sonu
Belki sonbahardan kalma bir yaprağın
Hüznü kurumuş damarlarında

ben çok aradım,
bu sahilde değil mutluluk
burada sevgi vurmuyor kıyılara
umut tutmuyor balıkçılar
sevgi aramıyor martılar
dans etmiyor tekneler dalgalarla

Ben bugün karar vermedim ölmeye
İntihar mektubumu yazmaya başladığımda karar verdim
İntihar mektubumu yazmaya doğduğum gün başladım
Ama zaman benim seçimim değildi
Son noktayı koyduğum gün ölücem
Ve bu benim seçimim olacak