Oğuz Tansel Şiirleri - Şair Oğuz Tansel

I

Karanlık Dünya masalındaki
En küçük kardeşim ben
Yaralı devin indiği kuyudan
Yer altı hazinelerine gidiyorum

The first light greets your branches with reverence,
Your crest smiles beyond the horizon.
You hear the whisper of the winds leaf by leaf,
Robins full of love twitter above you.

Your sturdy presence sets an example for people,

Düşleği yalazlayan buyruklar
Yüzünüzle bin
Hayınlığa utku dersimiz
Yıldızları ayağılında yumalı
Karayaşmaklı ölüm melekleri
Canevimi mayınladınız

1.

Tanyerinde zakkum çiçeklerinin,
Manavgatlı Karasu gürlevüğü,
Güvercinlerce uçar martılar,
Su kemerleri uzanmış kollar,

Bir tren düdük çalarak gitti,
Bıçak bıçak poyraz esti dostlarım.
Ezildikçe ezen bir dağ içimde,
Güz sonu bahçesine döndü dört yanım
Salkım salkım, yumak yumak düşünce.

Çok geç duydum uzak gurbette:
Esenboğa yemiş canlarımızı,
Ateş düştü, yüreğimde koptu tel,
Can dayanmaz, donar kan,
Sisten başka yok mu sorumlu?
Bir türlü varmıyor demeye dilim,

Dağ etekleri ağarmak üzere
Tepeleri karanlık
Analar çocuk doğurur
Yiğit ola er ola
Ölenleri kime küsmüş
Batmaz bu gemi yağlı boya

Tadını ben bilirim, rengini kimse bilmez,
Duyunca olduğum yere yığılıverdim.
Rengini yitirmeden çiçeklerimiz,
Acı haber tez ulaştı sevdiğim.

Kesiliverdi elim ayağım,

Devran değişti çocuğum!
Son savaşta oldu bu kötü işler:
Kiminin göğsü kabardı, kudurdu:
Çoğunun gözü doldu.

Devran değişti çocuğum!