Batınca güneş yer gök karanlığa bürünür.
sevdâlının nazârında yalnız sen görünür.
nedir ki yanında güneş,gece parıldayan yıldızlar gibidir.
bambaşka bir nur sendeki hediye-i ilâhiyedir.
Sefine körfeze yanaştı
Eş dost birbirine kavuştu
Âşıklar sarılıp ağlaştı
O eski aşklar romanlaştı
Kimi alay eder kendince
Kimisi de sever fikrince
Peki kimim ben? anlatayım
Kafası karışık bir adam
Kendisini anlatamayan
Hayat bulduğum gözlerin vardı
Tazecik sesinle yumuşardım
Ellerim saçlarında Gezinirdi
Başını omzuma yaslardın
Film sonu getiremezdik
Tüm şehri ısıtan kahve gözlerin
Kim bilir?.. Güz mevsimi kadar serin
Çiçekler filizlenir gülüşünde
Tatlı bir yel eser seslenişinde
Hangisi rezil edebilir beni
Hangi felâket sarsabilir beni
Şu hayat ki savaş meydanı gibi
Yerimi aldım tıpkı Häyhä gibi
Aynada görüyorken sefil biri
Nâdide bir çiçeksin, altın değil
Kıymet bilen bulmalı, biçen değil
Bilmezler adını belki de gonca
Hoş ve zarif bir lavanta uzunca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!