Oğuz Ateş Şiirleri - Şair Oğuz Ateş

ben kendi kinimi görünür kılmaya geldim
hükümdar deccallerden nefretle devşirdiğim
kafatası kulesini taaccuba raptederek,
dipçiklerden devşirdiğim darpolmuş cesetleri;
kabirlerin betonarme esvabına gömerek..
kendi kinimi görünür kılmaya geldim!

. Ey binyıllık gülünşahı! beni Sen Zehirledin…
miskiamber kokan gülbahçesinde; iltihaplı
dikenlerin akıttın sen zehrini. kelamı paranteze
Mahpus kıldığımdan beri; şahısın binyıllık
hacamat güllerimin.Sefil dilsizliğimi kördüğüm
kılaraktan, kelam kontenjanımda Sessiz Harf

Bu kargınmış topraklar darpedilen bu toprak
Dört dilde Telaffuzlu efkarlı kitap gibi
İmlası deformasyon acılara müfessir...
İbranice, Arapça, Farsça ve Latincede
Sancınıza yankıydı bombardıman diline
Tercüme edilen mezmurlaşmış her şiir!

Konferansdan sanrı görüp esriyerek serserice nerdeydim?
obsesif semptomlarla kompulsifce vesveseye düşerdim
vesveseler kibrin uzuvundan tereddütün rahmine üflenirdi
Ve Kusardım mekanik ağrıları bürokratik mezarlığına şehvetin
klozetten süprülen sperm cesetleri dökülürdü rahmine foseptiğin
çizerdi ulumayla şeytani mekanizma pentagramlar çizerdi;

korkunç hayvanların boynuzuyla deşilir
irinsi intiharımın jiletlenmiş bağrı...
Kaburgamda çiçekler dikenlenir
Dikenlenir ve hırçın katreler döker ciğerlerime;
Yırtılır bileklerin esnek kızlık zarları
jiletlerle dikilir damarımın bağrında..

korkunç hayvanların boynuzuyla deşilir
irinsi intiharımın jiletlenmiş bağrı...
Kaburgamda çiçekler dikenlenir
Dikenlenir ve hırçın katreler döker ciğerlerime;
Yırtılır bileklerin esnek kızlık zarları
jiletlerle dikilir damarımın bağrında..

korkunç hayvanların boynuzuyla deşilir
irinsi intiharımın jiletlenmiş bağrı...
Kaburgamda çiçekler dikenlenir
Dikenlenir ve hırçın katreler döker ciğerlerime;
Yırtılır bileklerin esnek kızlık zarları
jiletlerle dikilir damarımın bağrında..

Küfürbaz şeytanların azgınca fısıldadığı
küfürün mürekkebi sıçramış girdabıma..
mezarların binyıllık kasavetli laneti,zehirli mühürlerle
damgalanır alnıma..soykırımın pençesinde
mastürbasyon leşleri; nefretin damarından
boşalır dölyatağına..dölyatağından ölü

Leşçiçekleri döküyorum hayvan mezarlığında
yılanların zehrini emzirtiyor omurgam
depresyonlu ölümün vahşi kaburgasından
korkunçca yaratıldım korkutucu aşklarla…
sürüngen kibirleri konformistliğimden taşıp
dökülüyor dehlizine adliye sarayımın

eşkiyakoyakların ateşinde kaldı tabuların sürgünlediği şaibeli kimliğim
şimdi gözbebeğinin darağcına maphusluk bir efkarla devrilirim
göz çukurlarında gerillaca çarpıştığım koyakların yankısı hatırlamaz beni
saçların, yerkabuğundan fışkıran kardelençiçekleri kadar uzak
ve gözlerin, karanfillerin çiçeklendiği militan okyanuslar kadar ıslaktır
ah biryanım korkunççıbanlarla çürür öteyanım eşkıya yaralarda saklıdır…