Öğüre Öğüre Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Yağmur yağıyor, gözyaşlarım bulutlarla dolu, kirpiklerime hapsolmuş vedalar.
Vefasızlığın yüklediği yıkık yüreğimde ayrılık yoktu, hani seviyordun, gitmeyecektin.
Bulutlar gözlerimde ağlıyor, her hücrem ayrı ayrı yanıyor.
Dejavu yaşayan yüreğim ipliksiz bir makara gibi, zembereği bozuk bir saat,
Anahtarına küsmüş kapı ve dilsiz bir alfabeyim.

Dudaklarımda eritiyorum kelimeleri, sen deyip vuruyorum efkara.
Yine hıçkırık tuttu soluğumu, parmağımı yüreğimin dibine kadar sokup seni öğüre öğüre kusmak istiyorum.
Sahi, kussam acım biter mi, gözyaşlarım diner mi,
Seni unutur muyum?

Söyleyin, yalancı aynalar, söyleyin; yüzümdeki yaraların hiç mi suçu yok, ya papatyalar hep mi yalancı?
Suç kimde, gidende mi, gönderende mi?
Suçlu kim?
Elvedasız kadınım (adamım) ben, ayrılıkların ayazında üşüsem de, eğmem başımı ne yalana ne de nâmerde.
Silsem de geçmeyen acılar taşıyorum, ne dilimi ihbar edebiliyorum ne de gözlerimi.
Yutkunup yutkunup susuyorum, susmanın kalesi yıkılıyor.
Kelimeler ayaklarımın altında eziliyor, basa basa geçiyorum.

Gözlerimde solgun umut çiçekleri, dilimde henüz tamamlanmamış kırlangıç hevesi.
Ayrık otlarım saçlarıma dolanıyor, umut beyazlarımda.
Katli vacip bir aşkta, katili meçhul bir cenazeyim.
Toprağa hasret bedenim, ruhum sevgine tutsak.
Bu sana yazdığım bilmem kaçıncı mektup, yine şiirlerim ve ben başbaşa.
Ufleyip geçsinlik acılarım, yakamoz misali yüreğime batiyor, ve ben uyanıyorum.
14.05.2024 23:59