Öğür Şiiri - Deniz Ercivan

yalnızlık kelimesi tüm lügatlardan
devrilir, gecenin ağzına
beklemenin o derin acısı
rakseder karanlık
orada o kıyıda sen
bükülmesin diye avucunda aşkın ipi
sımsıkı tutarsın kendi ellerinden
ve vurulursun kalabalık özlemlere

uzakta kurbağa sesleri ile
bir ayrılık çoğaltır kendini
anlamanın bataklığı
genişler alnının ortasında

gece, doludizgin
çarpar ayrıntılara
yarin gözleri diye baktığın
o yıldız düşer sazlıkların arasına
ve sabaha çığlık çığlığa dağılır kıyılmış tüm sesler

tüm boy aynalarında lacivert hüzünler
aşkı en anlamsız haliyle orda oynayan yar
tüm boy aynalarının kıyısında artık

kanatır dudağını...

defalarca gidip gelirsin bir türlü çalmayan
telefonların seslerine
defelarca aşındırsın aklını
hiç gelmemiş mektuplarla

oysa umut çoktan buruşturulmuş
düşürülmüştür bir istasyon kıyısına
yırtık pırtık bir zarf gibi
manzarada alev alev yanışın resmi
ve kilimin dokusunda da yarım kalmış
bir aşk

hala üşür çıkrığı,
ve üşür ip...