İki kat sürgün giyesin ki üzerine oğul
Bir çift ölümü güzel karşılayasın
Ağzında yarım kalmasın son ikbalin
Sen vuslatın çocuğu ben hüznün anasıyım.
Ayazdan kapımı hangi dostun çalar şimdi
Güneş eski güneş değil üşütüyor beni
Yalnızım sonsuz çokluğun içinde oğul
Kundaklarken çağın kralları birbirlerini.
Ben ağır ağır akarken kırılıyor denizler
Sensizlik yaramı ellerime kına yaptım
Terkedilmiş gecenin rüyası mı olur oğul
Üstüne kara çökmüş hikayelerde kaldım..
Kayıt Tarihi : 8.11.2018 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!