Öğretmenlerim Şiiri - Ziya Arifoğlu

Küçük yaşta düştüm yola
Mersin'de verdim mola
Biz beş kişiydik kol kola
Talat, Vezir, Ali, Ziya, Mustafa

Elveda dedim ana babaya
Kucak açmış okul Talat, Ziya,Mustafa'ya
Önce Osman Baba'yla tanıştım
Kaynaştım kucaklaştım sevgisine şaştım

Ne babacan bir insandı o
Suzan Hanım'la söylerlerdi solo
Öğrencilerine ve görevine aşıktı
Kendisiyle ve çevresiyle barışıktı

Safa Özen Gönül Hanım'la sürerler safa
Meslek derslerini bize sevdirmişti Mustafa
Ali Uysal Kamil Bey Ümmet...
Bizim zamanımızda yoktu daha

Mesut Bey yiğit ve delikanlı
Fikret Bey hiçbir zaman olmadı efkarlı
Öğrencilerimiz sportif ve canlı
19 Mayıslarda öğretmen okulu hep şanlı

Nadir Şener şiir yazar
Mısraları bir bir dizer
Öğrenciler hep denizde yüzer
Ne güzeldi okulumuz

Nadir serti hep beğendim
Gezdim dolaştım eğlendim
Hep güzele iyiye yöneldim
Mersin öğretmen okulunda

Nezahat Hanıma saygı duydum
Hep okul kurallarına uydum
Gece etütlerinde bol bol uyudum
Çok çalıştım çok yoruldum

Ali Geyikli keman çalar
Gözleri derinlere dalar
Bazen komik sözler salar
O sözlerle sanki bizleri bağlar

Cebir geometriyi çok sevdim
Şerafettin, Özkan Bey'i övdüm
Torosları yeşil gördüm
Saygı sana sevgi sana Necati Bey

Ali Demirtaş çok sessiz
Güngör Hanımda eşsiz
Bazı öğrencilerimizde densiz
Böyle geçti günlerimiz

Galip Oğuz hep konuşur
Limon portakal çiçekleri kokuşur
Martılar engin uçuşur
Deniz deniz Akdeniz'de

İzzet Karakurum hoş idi
Bazı sözleri boş idi
Küfürleri coş idi
Kendiside okulumuza demirbaş idi

Tarımcımız Baki Okur
Sınıf kaynar lokur lokur
Aysun Lek nede güzel
Öğretmenlerimizin hepsi de özel

Mahmut Yetkin kutu yapar
Ben i eylüllere atar
Ömer Sıtkı Can Topaloğlu caka satar
Benim okulumda okulumda

Ziyai der kalemim yazmaz
Dilerim kimseler kızmaz
Anamadığım öğretmenlerim kalmaz
Hepsine saygım sevgim boldur inşallah solmaz

23 NİSAN 2014 MERSİN.