Öğretmenler Sitesi Şiiri - Cemil Aytekin

Bir araya gelişi inançlı insanların
Araladı kapısını umutlu yarınların

Öğretmenin birliği kurulmuştu bir defa
Bundan böyle inatla sürülecekti sefa

Yılların birikimi dostluk arkadaşlığı
Paylaşılır burada yaşamın yoldaşlığı

Bilezikler satıldı altınlar bozduruldu
Uzun yıllar sürecek planlar da kuruldu

Mütahitler kalfalar toplantılar başkanlar
Ordaki tartışmalar atışmalar nerde var

Günler aylar yılları kovaladı durmadan
İnatla devam etti ödemeler yılmadan

Bloklar yükselirken gezdirildi konuklar
Herkesin yeri belli hele bir de çocuklar

Mutluluklar artıyor şenleniyor gönüller
İşte birer ikişer görünüyordu evler

Kadınlar eşyalarda erkekler de parada
Çocuklar ne desinler kalıyorlar arada

Bin bir zorluk sonunda kuralar çekilirken
İnsanların ruhları temizdir yükselirken

Herkes mutlu sonunda erilmiştir amaca
Hele şükür bitti şu sonsuz kovalamaca

İnsanlar aceleyle yerleşti evlerine
Bir kısım öğretmenler sürgündü köylerine

Öğretmenler sitesi oluştu böyle böyle
Yedi yılın sonunda hangi birini söyle

Çocuklar köylü müdür şehirli mi bilemez
Anne baba anlatır şehirliyiz diyemez

Günden güne artıyor sitenin hareketi
Evlere sokaklara doluyor bereketi

Arabası eşyası oluyor birer birer
Mutluluktan uçuyor odalar pencereler

Çocuklar büyüyorlar okuyorlar her yerde
Böyle güzel bir yaşam bulunabilir nerde

Derken beklenmeyen bir acı yaşanıyor
Komşu K. Odabaş’ı biri çekip alıyor

Ardından Yenilmez’le Mustafa Fidaye’si
Gölgelenir sitenin mutluluk hikayesi

Zaman denen hükümdar durmadan çalışıyor
Çocukları gençliğe yaşlılığa taşıyor

Çocuklar evleniyor büyüklerse emekli
İşte böyle acılar mutluluklara ekli

Bir acı da sonunda Köse’de yaşanıyor
Bütün site adını rahmetlerle anıyor

Bu sitenin acısın mutluluğun yazamam
Yıllarca yaşasam da yaşamaya doyamam

Yaşamak işte böyle her şeyi var içinde
Yaşadık acıları biz de günün birinde

Ağustos doksan dokuz günlerden de salıydı
Acılar baştan başa her tarafta doluydu

Nerde akşamki türkü Müslüm’ün çalgı sesi
Nerde sabahki acı sitenin kesik sesi

Binalar topaç gibi uğultular korkunçtu
Sanki dünya yanıyor işte kıyamet buydu

Fakat şükür dayandı binalar sağlam imiş
Sebep olan sağ olsun kaderde bu da varmış

Kimsenin kanamadı burnu bile o gece
İnsanların dilinde geçmiş olsun bir hece

O geceyi yazmaya benim gücüm yetemez
Burda yaşadığını hiç kimseler atamaz

Karanlıkta binalar içleri korku dolu
Kimsenin gitmez eli oradan geçmez yolu

Çadırlı barakalı günler başladı böyle
Söyle aç derdini kendini sıkma böyle

Öğretmenler sınavı geçemediler burada
Her biri bir tarafta eski dostluklar nerde

Dayanışma dağıldı site ile beraber
Hani benim dairem onu bana geri ver

Yıkımların önünü alamadı kimseler
Hani eski komşular fedakarlık nerdeler

Yalnızlık katmerlendi büyüdü insanlarda
Birkaç komşu bekledi ayazda çadırında

Başta Emin Demirtaş Bayram Gürbüz bir yanda
Sitenin bekçisidir Haşmet var öte yanda

Sitenin aşığıydı Hakkı Abi burada
Gidince Ekinli’ye sanki kaldı ayazda

Evlere girmez kimse onlar birer mezarlık
Herkeslerin içinde korku bekler bir anlık

Bol karlı bir kış geçti apartmanlar sahipsiz
Yazdan sonra yenildi korkular sessiz sessiz

Küllenerek korkular evlere birer ikşer
Yerleşildi sonunda deprem bana ne eder

Şimdilerde doludur elli altmış daire
Gidene ve kalana Allah selamet vere

Düğünler cenazeler buluşturur bizleri
Geçmişin silinmiyor kalıcıdır izleri

Özleriz iyiliği dostlukları tümümüz
Umarım geçiverir mutlulukla gününüz

Bu deprem kaderimiz yaşarız sonsuza dek
Mezarda da ruhumuz hisseder titreyerek

İnsanlarla mümkündür dünyanın iyiliği
Mutlu olsun insanlar Cemil’in son dileği