Öğretmenime bir not;
Dün gece bir İbrahim misali aradım seni;
Yağmur yağdı ve bir damlası değdi alın yazıma
İşte o sendin. Önce durdum altında ve bekledim kurumuş kalemime renk ver diye. Zihnime kelam ver diye rûhumu ilmine bulaştır diye ve öldüğümde bunu da biliyordu desinler diye.
Gün yüzünde; efendiydi,
Usluydu, ilgiliydi, bilgiliydi, dediler.
Kalbimi kırdın yüreğimi kor ettin.
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Devamını Oku
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
ATATÜRK’ÜN ÖĞRETMENİ
Katlandı her güçlüğe öğretme aşkıyla
Kar kış demedi, rüzgâr, çamur etkilemedi
Yürüdü taşlı dikenli yollarda of demeden
İleriye hep ileriye gitmekti amacı
Çevirdi yüzünü doğruya iyiye güzele
Çağdaş uygarlıktı amacı
Bu amaçtan asla dönmedi
İçindeki ışık hiç sönmedi.
***
Atatürk’ün öğretmeniydi o
Yılmak usanmak yoktu defterinde
Kula kul olmak yoktu...
Erdem ve özveriye ırmak olup akardı
Bilgi ateşiyle karanlıkları yakardı
Atatürk’ün öğretmeniydi o
Yakasına direnç gülleri takardı
Yüreği Atatürk kadardı.
Erhan Tığlı
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta