Öğretmenim Söylemeyi Unutmuş

Ölüm gelirse yenilgiye yenilir,
Diyebilirim,
Hiç kimse dinlemese de sözleri,
Katran karası yalnızlığı, kimsesizliği korkusuz doğuran ana!

Binbir hisler, mahşeri zehir zemberek
Harıl harıl yanar içi dışı, bir türlü küllenemez
Ataşı közü aylarla geldi geçti
Vermeyen sılasında mendil mendil çoğalır

Özlemi hangi cepkeninde unutur?
Zamanı kör kuyusunda
Durmuş saati seninle, gidende gelmiyor öfkeli
Bahtın mı ağırdan alıyor?

Her işi kaplumbağa
Sırtını sıvazlar da bana ulaşmaz
Derğerli olanım, seni getirecek gün bekleyen kar
Üstüne çıksın kardelen!

Merhametin memleketten utanır
Umulduk senesinde doğmuş masal çocuğu
Büyütürken bilinmiyordu
Zemheride yaşamak çok zor!

Her başarılı iş arkasında var erdemli bakışlar
Tüm yıldızlar parlak olur sanılıyordu
Güneşin, meğerse değilmiş
Öğretmenim söylemeyi unutmuş!..

Elife Ergan (Elifçe)