Öğretmenim Ben Şiiri - Gündüz Aydın

Öğretmenim Ben

Kar demedim, kış demedim yollarda
Emek verdim, sizin için yürüdüm
Can oldum ben, o incecik kollarda
Işık oldum, için için eridim

Köy yolları ilk durağım oldu da
İlk yıllarım, o yollarda kaldı da
Okul zilim, o ellerde çaldı da
Şimdi geçen o günleri özledim

Muş’ta Figen, yıllar önce canımdı
Sonra Elvan, benim mutlu anımdı
Cıvıl cıvıl, çocuklarım benimdi
Haber saldım, güllerime gel dedim

Elif, Caner, Merve hani güllerim
Açık kaldı, buz tuttu da kollarım
Kuşlar konmaz, yapayalnız dallarım
Ayrı kaldım, beni hemen bul dedim.

Anadolum, çocuğumun beşiği
Okul yolum, geleceğin ışığı
Bu can sizin, güzelliğin âşığı
Gözün yaşı, bitsin dedim, sil dedim

Kar demedim, kış demedim yollarda
Terler döktüm, sizin için yürüdüm
Hayat oldum, o incecik kollarda
Aydınlattım, için için eridim.