Öğretmenim Şiiri - Nursel Yeşilyurt

ÖĞRETMENİM

Doğarız süt içmeyi özleriz.
Emekler yürümeyi özleriz.
Yaygarayı basarız.
Annenin yokluğunda.

Ah ulan bir büyüsem,
Koşsam toplar ardında.
Zaman gelince büyür.
Hem konuşur hem yürür.

Bu acele nedendir?
Keşfedecek sen misin?
Şu yalancı dünyayı,
Daha yaşın nedir ki?

Al başına belayı.
Mücadelen başlasın,
Doldurmadan beş yaşı
Başlar yaşam savaşı.

İlkokulun çok eski
kocaman sıraları.
Defterimle, kalemim .
Birde kırmızı çantam.

Yolu bilmezsin diye.
Tuttu elimden ablam.
Öğretmeni çok sevdim.
Güzeldi arkadaşlarım.

Eğer okuyamazsam.
Tekrar baştan başlarım.
Birkaç ayda bitmişti.
Olanca korkularım.

Başarı lafı olsa
Ön saflarda ben varım.
Koşturmaca yüzünden.
Yorgun düşer sızarım.

Her sabah tabağımda
Kaldı kahvaltılarım.
Öğretmenim her şeyim.
Hep yanımda isterim.

Sobalı sınıflarda,
Hep üşürdü ellerim.
Yıllar hızlı geçiyor
Sınıflar geçiliyor.

Daha dünkü ufaklık,
Artık büyüdüm diyor.
Aldım getirdim eve,
kapı gibi diploma.
O kâğıt olmayınca

Ekmek yoktur adama.

NURSEL YEŞİLYURT