EY ÖĞRETMEN
Öğretmeni sevmeyen, dersini nasıl sevsin,
Öğretmenim bizlere, önce kendini sevdir,
Unutma öğrenciye, örnek olacak sensin,
Öğretmen baba gibi, okul ise bir evdir.
Senin yüzünden belki, okulu bırakırım,
Şefkatle yaklaşmazsan, istikbali yakarım,
Madem ki öğretmensin, algın açık olmalı,
Hatta hatta kafayı, belki sana takarım.
Unutma bir zamanlar, sen de öğrenci idin,
Belki sınıfta diken, belki de bir gülüydün,
Sevdiğin sevmediğin, öğretmenler yok muydu,
Dünden bugüne kadar, tecrübeler edindin.
Yabancı gibi bakma, sakın öğrencilere,
Evlat gibi değer ver, o gerçek incilere,
İnsanı yetiştirmek, istikbale yön verir,
Sakın ola benzeme gaddar ve kincilere.
Bırak seni sevelim, ne olur öğretmenim,
Sana dua edecek, seni sevecek benim,
Bizleri insanlığa, öğretmen kazandırır,
Bizleri tanıyınca, seveceksin eminim.
Kayıt Tarihi : 8.10.2015 17:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sinan Karakaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/10/08/ogretmenim-607.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!