Öğretmenim Şiiri - Metin Başol

Ben de emeği olan, bir harf öğretmiş olan tüm öğretmenlerime. Ama, en çok da, 22 yıl sonra yeniden gördüğümde, gözlerindeki yaşları saklayamayan, örnek insan, öğretmen ötesi, bir abi, bir baba saygıdeğer canım öğretmenim Aziz Nogay'a.... Yatılı okul yıllarında hiç bişey bilmeyen bir çocuk iken bize çamaşır yıkamasını dahi bizzat anlatan/öğreten babamız, çağdaş, demokrat özverili müdür yardımcımız Halil İbrahim Türk'e... Bana ingilizce dersini sevdiren, ilk öğretmenlik yıllarında cıvıl cıvıl haliyle, benim platonik aşkım (o en saf olanından vallahi) olan ve bunu en az 25 yıl sonra izini bulup, Gaziantepte evinde konuk olduğumda kendisine itiraf ettiğimde bana tatlı bir gülümseyişye yanıt veren Vildan Özgül Hırlak'a ve onun sevgili eşi, yakışıklı, dahi fizikçi ve romantik 78 kuşağı insanı, Yakup Hırlak'a... Bana psikolojiyi sevdiren cok saygıdeğerAhmet Özçentek'e, bana sadece bir sözlü sınavında tüm sınıfın bilemediği bir soruyu benim bilmem sonrası söylediği o özgüven aşılan, çok teşvik edici, çok onure edici sözleriyle dilbilgisini ve edebiyatı sevdiren İbrahim Demirbaş'a... ve ismini sayamayacağım ama bende inanılmaz emekleri bulunan ilkokulöğretmenlerimden üniversite ve yükseklisans ve doktora da dersler aldığım ve benim verdiğim eğitimlerde bana tecrübeleriyle ve katılımlarıyla hep birşeyler öğreten tüm katılımcılarıma ve... hayatın her anında, bazen bir bakışta, bir sözde, bir duruşta, bir dokunuşta,....bana hep bişeyler öğreten hayat öğretmenlerime adıyorum bu şiirimi...