Öğretmenim 2019 Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Öğretmenim
Karşında duran bina, denilince bir okul
Her şeyiyle kendinden geçer ise duyan kul
İşte o öğretmendir, hemen yanına sokul
Öpeyim de elini, ver bana öğretmenim

Nerde bir çocuk görse, sevgidir onun işi
Her birini en güzel karşılayan o kişi
Hep kurtuluşa doğru koşar gibi gidişi
Gider iken elini, sür bana öğretmenim

Bir hanım, beyefendi, görünce çılgın yürek
Sevgi ve muhabbeti fırlatır kürek kürek
Kötülükleri örtmek, hayatındaki sürek
Senden öğrendiklerim, pîr bana öğretmenim

Güzel resim, tabloyu, incelerken gözünde
Anlatırken tarihi, samimiyet sözünde
Geçmiş ve geleceği, yaşatıyor özünde
Özün ile sözünü, sor bana öğretmenim

Gördünüz ya dostlarım, canlı, cansız ne varsa
Hepsinde öğretmen var, hepsinde onun parsa
Bende gönlümü verdim, dünyada yeri darsa
Koskoca dünya sensiz, dar bana öğretmenim

Anamın kucağından düştüm senin eline
Kulağımı abone, yaptım senin diline
Hayatımda akışı, verdim senin yeline
Sevgi yelin, selini, sar bana öğretmenim

Yirmi dokuz kez kırk yıl, olmam gerekir köle
Cehalet denizinden, korur düşmeden çöle
Harf harf damlayıp akar, hayatım senle göle
Sensiz geçen her anım, kir bana öğretmenim

Öğretmenim âlimdir, bir taraftan da habir
Yol gösterir ömrünce, gelinceye dek kabir
Eğilmeli önünde, masum, mazlum, ekâbir
Öğütlerinin hepsi, nur bana öğretmenim

“Kâmil odur ki koyar, dünyada birkaç eser
Eseri olmayanın yerinde yeller eser.”
Derken büyük Hâdimî, kimlerden ümit keser
Eserlerin gözüme, fer bana öğretmenim

Üç yüz altmış beş günde, 24 Kasım senin
Diğer günlerde ise vakıf senin bedenin
Cennet mekânı olsun, senle, dua edenin
Her şey marifetullah, der bana öğretmenim

Hadi be ! Ahmet Arslan, bu eser senin değil
Kâğıt, kalem konuştu, önlerinde sen eğil
Başrolde öğretmen var, kalan zararsız siğil
Kâinatı önüme, ser, bana öğretmenim

Ahmet Arslan Hadimi….91119