Öğretmene Müjde Şiiri - Kağan İşçen

tüm dünya sınıfımız sanki
özlemli bir tebeşir kokusu
seni içimden atamadım
sızısı
güneş yanığım benim
ne sevgilim çeker nazımı
ne bir başkası siler burnumu
kırmızı kalemimin ucu hala kırık
tatlı düşlere dalarım sen aklıma geldikçe
sana mı düşerdi kırık düşlerimin kaygısı

ellerin niçin bu kadar ince
parmaklarına salıncak kurar meraklarım
nasıl çözer yüreğimin buzlarını
ilkbahar huylu o bakışların
aklın nasıl bu kadar uzun
sorularımın tek sığınağı
senin sesin öğretmenim

sıranın altında unuttuğum
okul armamda kaldı en son şımarıklığım
sana bakarken bir çift ateş parçası oldu
gözlerim
ışığından ışığından
canım öğretmenim

gözlerim kara tahtada hala
apak bulutlar gibi yüreğinden damlayan
aydınlık yarınlara bağlılığını
haykırırsın ya karanlıklara
aklının ak tebeşiriyle
kara tahtada yeşerecek
gündüzlerin en güzel vadisi

gözlerim üstünde tüm karanlıkların
aydınlık yarınlar bizimdir öğretmenim