Öğretmene Mektup Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Merhaba öğretmenim,
Sana çok güzel şeyler yazmak isterdim,
Ama bana yalan söylememeyi
Sen öğrettin.
Darlandım öğretmenim bunaldım.
Hani ilkokulun son günü;
Karnemi elime verip,
Başımı sıvazlayıp,
“Sen büyük adam olacaksın,”
Demiştin ya!
O moralle, o inançla
Çalıştım öğretmenim.
Senden sonra başka öğretmenler,
Daha sonra başka öğretmenler,
Birinin ak dediğine,
Diğeri kara diyordu.
Oysa sen bize Allah’ında sevdirmiştin,
Peygamberi de.
Atatürk’ü de, Vatan’ı da, Cumhuriyet’i de.
Biz seninleyken cumhuriyeti, çok seviyorduk.
Aynı zamanda Osmanlıya da hayrandık.
Oysa bu öğretmenlerin her biri;
Birini seviyor, diğerine düşman kesiliyordu,
Ne yapacağımı şaşırmıştım.
Senin verdiğin ışıkla;
Kendi doğrularımı bulmaya çalışıyordum.
Derken, hiç bilmediğim bir yerde,
Hiç bilmediğim insanlarla.
Bir kavganın orta yerinde,
Taraf oluvermişim farkına varmadan.
Bu öyle bir kavga ki öğretmenim;
Herkes haklı, herkes haksız!
Herkes vatansever,
Herkes vatan haini!
Sırf falan okulda okuyorum diye,
Kaç kere öldüresiye dövdüler.
Dayak yedikçe,
Dayak atmayı öğrendim.
Hani sen bize;
“Hep doğruyu söyleyin” demiştin ya,
Öyle yaptım öğretmenim.
Hiç eğilmedim kimseye,
Hiç yumulmadım.
Hep dik tuttum başımı,
Hep başıma, başıma vurdular öğretmenim.
“Allah” dedim
Okuldan atıldım.
“Vatan” dedim
Kendimi kodeste buldum.
Bu nasıl bir çeliş ki öğretmenim!
Senin anlayacağın,
Ben büyük adam olamadım.
Hele, hele
Bir başkasının adamı, asla!
Bazen senden de şüpheleniyorum,
Zaten başıma ne geldiyse,
O yaşta öğrendiğim,
Doğru bildiğim şeylerden geldi.
Hani “Devletin malı deniz değil”
“Bir gün biter”
Diyordun!
Ne adamlar,
Ne adamcıklar,
Hepside küpünü doldurdu da,
Yinede bitmedi.
Sana yazdıkça biraz rahatladım.
Üzdüysem affet.
Yinede sen, büyük adamdın öğretmenim,
Öğretmenler gününü kutlar
Ellerinden öperim.